Recenzja śmierci 2: Moje przemyślenia na temat oryginału

Zacznijmy od narracji - prawdopodobnie najbardziej skomplikowanego i polaryzacyjnego składnika osadania śmierci. Był to w rzeczywistości element najbardziej przekonujący. W pełni zanurzyłem się w stale rozwijającym się leksykonie koncepcji science fiction i ostatecznie nawiązałem silne połączenie z jej centralnymi postaciami. To zdecydowanie historia, która nagradza inwestycje i chociaż może wydawać się nieco nieprzejrzyste na początku, wolniej, zostałem całkowicie pochłonięty ostatecznym aktem. Łączenie Sama z Lou, wraz z rozwijającym się relacją między Cliff Unger i zagorzali, szczególnie rezonowały ze mną. Scena końcowa zagorzodowca, po mistrzowsku przedstawiona przez Tommie Earl Jenkins, zajmuje najbardziej potężne emocjonalnie występy, jakie doświadczyłem w grach. A reszta obsady? Równie wyjątkowy - od podwójnej role Margaret Qualley po złożony przedstawienie Fragile Lea Seydoux. Jestem szczególnie podekscytowany tym, że tym razem nowe twarze dołączają do zespołu, szczególnie Elle Fanning jako tajemniczy jutro - choć pójdę dalej i powiem to: już jej nie ufam.

Z pewnością gra się tutaj epicka skala-wydarzenia zmieniające świat, masywne potwory i wszystko, co się z tym wiąże-ale właśnie to jest rodzaj science fiction i postapokaliptyczne opowiadanie historii, które najbardziej do mnie przemawia: zamiatanie globalnych narracji oparte na intymnych, ludzkich doświadczeniach. Pomyśl o przybyciu Denisa Villeneuve lub The Road Cormac McCarthy. Śmierć pozbawiona bez wysiłku łączy inspirujące momenty-niezależnie od tego, czy wynikają one z zbliżających się kosmicznych zagrożeń, czy po prostu przechylając wzgórze do dźwięków niskiego ryku-z głęboko osobistymi rozmowami, które korzystają z spektaklu w autentyczności emocjonalnej. To te uniwersalne tematy-narodziny, śmierć, nadzieja i żal-sprawiają, że doświadczenie jest tak rezonansowe, niezależnie od tego, ile futurystyczny żargon zostaje wyrzucony w ciągu około 40 godzin pracy.

Jest to dokładnie rodzaj science fiction i postapokaliptyczne opowiadanie historii, które łączy się ze mną-wielkie narracje oparte na głęboko osobistych podróżach. „Jeśli chodzi o rozgrywkę, niedawne zapowiedzi zapowiedzi sugerują, że jesteśmy w przypadku tego, że inspirowane przez metalową działanie taktyczne działanie eksponii w śmierci Stranding 2 , co naprawdę mnie podnieca. Niezależnie od tego, jak się zainwestowałem, stałem się opowiadaniem, gdybym powiedział, że nie znalazłem pierwotnej gry, nie znalazłem gry w grze nie znalazłem gry. Czasami wyczerpanie.

Jestem jednak wdzięczny, że kilka lat później dałem mu kolejny strzał, tym razem grając w całości reżysera . Ta wersja znacznie poprawiła moje doświadczenie, dzięki głębszej mechanice walki i nowymi narzędziami, takimi jak towarzysz Bot i Catapult, które dodały bardzo potrzebną różnorodność. Ponadto obecność częściowo skonstruowanych autostrad, drabin i mostów - możliwa przez internetową sieć chiralną - sprawiła, że ​​przejście znacznie płynniej niż podczas premiery. W miarę postępów i rozszerzenia mojego arsenału narzędzi, doświadczenie stawało się coraz bardziej przyjemne. Zamknięcie motocykla i konfigurowanie sieci Zipline przyniosło nowy poziom płynności. Naprawdę mam nadzieję, że wiele z tych ulepszeń jest dostępnych od samego początku śmierci 2 .

Odkrywanie świata * Śmierci * ostatecznie okazało się satysfakcjonujące, ale wciąż nigdy nie w pełni przyjęłem jego system bojowy. Jasne, wrzucanie bomb krwi i granatów moczu w tłustych lwach były zabawne, ale spotkania BT często wydawały się obowiązkiem. W rezultacie unikałem bezpośredniej konfrontacji, gdy tylko jest to możliwe - prawidłowe podejście, ale takie, które sprawiło, że deszczowa pogoda była szczególnie frustrująca. Miałem również unikanie ludzkich wrogów, których żółte garnitury Hazmat zwykle sygnalizowały żmudne scenariusze ukrycia. Dlatego zachęcam doniesienia, że ​​* Śmierć Stranding 2 * będzie oferować bardziej zorientowane na działanie doświadczenia, z szerszym arsenałem i bardziej dynamicznym sposobem radzenia sobie z zagrożeniami. Nie spodziewam się, że Sam stanie się jednoosobową armią zdolną do koszenia fal wrogów, ale tym razem chętnie władę nieco większą siłą ognia, zamiast ciągle wymykać się obok niebezpieczeństwa.

Podsumowując: głęboko doceniłem świat i postacie śmierci , ale gra chwilowa rzadko była konsekwentnie angażująca. Podobała mi się gra - po prostu jej nie podobała mi się. Mimo to jestem niesamowicie podekscytowany, że mogę zanurzyć się w Death Stranding 2 . Z tego, co do tej pory widzieliśmy, historia wydaje się bogata w intrygę, a widok wizualny wydaje się być przeznaczony do dostarczenia tego rodzaju filmowego stylu, który może stworzyć tylko zespół Hideo Kojima. Mam nadzieję, że tym razem rozgrywka może dopasować się do ambicji swoich przerywników i zapewnić sobie doświadczenie między tymi pięknie wykonanymi rytmiami narracyjnymi. Wszyscy dowiemy się wystarczająco - bądźcie czujni, aby uzyskać pełną recenzję Death Stranding 2, spadając 23 czerwca.