„Doom's Dark Ages: a halo-podobny”

Nigdy nie spodziewałem się *Doom: The Dark Eges *, aby wywołać wspomnienia *Halo 3 *. Jednak w połowie najnowszego praktycznego demo z gotyckim prequelem ID Software, znalazłem się na tyłach smoka cyborga, uwalniając zaporę ognia maszynowego po stronie demonicznej barki bojowej. Z neutralizowanymi wieżami wylądowałem na bestii na statku i obciążyłem dolne pokłady, zamieniając każdego demona na pokład w rozprysk szkarłatnego goo. Chwilę później przedostałem się przez kadłub i skoczyłem z powrotem na mojego smoka w powietrzu, kontynuując moją nieustępliwą krucjatę przeciwko siłom piekła.

Każdy, kto zna kultową strzelankę Xbox 360 Bungie, rozpozna strukturę napaści mistrza szefa na zbiorniki Scarab. Podczas gdy Szerszeń został zastąpiony smokiem i mechem ogniającym laserowym sterowcem, pozostaje esencja tego doświadczenia: ekscytujący atak lotniczy, który przechodzi w intensywną sekwencję pokładową. Zaskakujące, że nie był to jedyny moment w demo, który powtórzył *halo *. Chociaż *Dark Eges *zachowuje charakterystyczną szybką, agresywną walkę, która definiuje *Doom *, jej projekt kampanii ma wyraźnie fair „Późnie 2000-y”-kompleksowe z dramatycznymi przerywnikami i odmianą gry przypominającą hitowe tytuły FPS.

W ciągu dwóch i pół godziny grałem przez cztery poziomy *Doom: The Dark Eges *. Pierwszy poziom, misja otwarcia kampanii, była wierna ciasnemu stymulacji i nieskazitelnym projektowaniu *Doom (2016) *i *Eternal *. Ale następujące misje znacznie się rozeszły: pilotowałem masywnego mecha, szybowałem przez niebo na cybernetycznym smokowi i badałem ekspansywne pola bitewne wypełnione tajemnicami i minibosami. Oznacza to godne uwagi przejście od *zwykłego skupienia się na czystej intensywności mechanicznej w kierunku bardziej filmowej, ukierunkowanej na secię rozgrywki podobnej do *halo *, *Call of Duty *, a nawet klasycznej *James Bond *Shooters Like *Nightfire *.

Ta ewolucja jest fascynująca, zwłaszcza biorąc pod uwagę historię * Dooma. Anulowanego *Doom 4 *pierwotnie zaprojektowano do przypominania *Call of Duty *, wraz z nowoczesną estetyką wojskową, scenariuszami i ciężkim naciskiem narracyjnym. Po latach rozwoju oprogramowanie ID stwierdzono, że nie pasowało do tożsamości serii i przerobiło koncepcję na skoncentrowanym, pierwszym ponownym uruchomieniu z 2016 r., A jednak jesteśmy w 2025 r., Świadczymy powrót wielu z tych niegdyś zdyskardowych pomysłów-ale teraz udoskonalone i ponownie wyrażone w ramach * Doom *.

Kampania zaczyna się od długiego, filmowego prologu, który ponownie wprowadził Argent d'Our, Maykrs i Noc Sentinels - starożytnych sojuszników Slayera. Podczas gdy długoletni fani mogą docenić wiedzę, podejście do opowiadania historii wydaje się nowe i bardzo zgodne z * wielkim stylem kinowym * Halo. Sojusznicy NPC są rozproszeni po środowiskach, takich jak Marines ONZ, powodując wrażenie, że prowadzisz armię, a nie działać samodzielnie - niezwykła, ale intrygująca zmiana dla *zagłady *.

Podczas gdy niektórzy mogą zastanowić się, czy * zagłada * potrzebuje tego poziomu opowiadania historii, przerywniki przerywnikowe służą ich celowi: konfigurowanie misji bez zakłócania pękniętego tempa gry. Są używane oszczędnie i nie przerywają przepływu działania-inteligentnej równowagi między głębokością narracji a rozgrywką napędzaną adrenaliną.

Jednak rozgrywka dramatycznie zmienia się po poziomie otwarcia. Po brutalnym pojedynku z Hell Knights i udanym parry za pomocą nowej tarczy Slayera, przeszedłem do kokpitu wysokiego Atlan Mech, aby walczyć z Demonicznym Kaiju. Potem pojawiła się szybka sekwencja smoków, w której przesunąłem się przez niebo, zdejmując barki wroga i atakując staż broni. Te ściśle skrypowe sekwencje stanowią wyraźny kontrast z tradycyjną * zagładą * rozgrywką-czasami odczuwając prawie prawie na szynach i pozbawione tego samego bogactwa mechanicznego jak pętla bojowa.

Wiele najlepszych kampanii FPS rozwija się na takiej różnorodności-*Half-Life 2*,*Titanfall 2*i*Halo*od dawna udowodniono, że mieszanie segmentów pojazdowych z działaniem na stóp może podnieść stymulację i zanurzenie strzelca. Jednak różnica w złożoności mechanicznej między * standardową rozgrywką * Dooma i te sekwencje scenariusze jest wstrząsająca. W przeciwieństwie do *Call of Duty *, gdzie sekcje pojazdów czują się bliżej tonu i kontroli zwykłych misji, *ciemne wieki *tworzy zauważalne rozłączenie. To tak, jakby zamiana wirtuozowego solo na podstawowy akt okładki - wciąż zabawny, ale wyraźnie mniej wciągający.

Na jednym z końcowych poziomów, w których grałem - w „Siege” - skupienie powraca do charakterystycznej strzelaniny ID, ale teraz na rozległym otwartym polu bitwy. Ten poziom otwiera * typowo ograniczoną konstrukcję poziomu * Doom, oferując wiele ścieżek i dynamiczne strefy walki. Niszczenie pięciu portali Gore oddaje *wielopjeżdżowni wolność w stylu Call of Duty, choć znowu porównanie z *halo *jest nieuniknione. Skala mapy i zmieniający się teren wymagają przemyślenia zakresów broni, taktyk ruchu oraz skutecznego użycia mechaniki ładunku i tarczy.

To powiedziawszy, większe przestrzenie są kompromisowe. Znalazłem się przez puste korytarze, które spowolniły nieustanne tempo. Wprowadzenie smoka jako opcji trwałej przemieszczania - Akin do *Banshee * - może pomóc utrzymać pęd w tak rozległych środowiskach. To, czy taka funkcja istnieje poza tym, co grałem, pozostaje do zobaczenia, ale jej potencjalna integracja może znacznie zwiększyć ogólne wrażenia.

Ostatecznie wiele z tego, co pokazano w *The Dark Ages *przypomina złomowane koncepcje *Doom 4 *: Skryptowe sekwencje, filmowe opowiadanie historii i szerszą obsadę postaci. Jednak teraz te pomysły wydają się bardziej dojrzałe - odresttualizowane i lepiej zintegrowane z nowoczesną formułą * zagładę *. Podczas gdy niektórzy fani mogą nadal preferować rozebrane podejście do historii, jest coś niezaprzeczalnie ekscytującego w oglądaniu ID oprogramowania i udoskonalania starych pomysłów, a nie ich całkowicie odrzucania.

Serce * The Dark Eges * pozostaje jego pęcherz, oparta na umiejętnościach-jednym z najbardziej wyrafinowanych i radosnych doświadczeń we współczesnych grach. Wszystko inne wydaje się orbitować wokół tego rdzenia, oferując chwile wytchnienia, spektaklu lub eksploracji. To, czy dodatki te zwiększają lub rozcieńczają doświadczenie, będzie zależeć od tego, jak dobrze są zrównoważone w produkcie końcowym. Na razie jestem chętny do zobaczenia, w jaki sposób te fragmenty demo łączą się w pełną kampanię, gdy gra rozpocznie się 15 maja. Czy * doom: ciemne wieki * odważna ewolucja czy bałagan? Tylko czas pokaże.