"Doom'un Karanlık Çağları: Halo benzeri bir an"

Hiç beklemiyordum *Doom: Karanlık Çağlar * *Halo 3 *anılarını çağrıştırdı. Yine de, ID Software'in Gotik Prequel ile yakın zamanda yapılan bir demonun ortasında, kendimi bir Cyborg ejderhasının arkasına monte edilmiş ve şeytani bir savaş mavnasının yanına makineli tüfek ateşi barajını açığa çıkardım. Kuleleri etkisiz hale getirildiğinde, canavarımı geminin üzerine indirdim ve alt güvertelerinden şarj ettim, her ibliyi kıpkırmızı bir goo'nun sıçramasına dönüştürdüm. Kısa bir süre sonra, gövdeden patladım ve Cehennem güçlerine karşı acımasız haçlı seferime devam ettim.

Bungie'nin ikonik Xbox 360 atıcısına aşina olan herkes, Master Chief'in Scovenant Scarab tanklarına yönelik saldırısının yapısını tanıyacak. Hornet, bir ejderha ve gizli bir zeplinle lazer ateşleme mekanizması ile değiştirilirken, deneyimin özü kalır: yoğun bir yatılı sıraya geçen heyecan verici bir hava saldırısı. Şaşırtıcı bir şekilde, demoda *halo *yansıtan tek an değildi. *Karanlık Çağlar *, *Doom *'nu tanımlayan imza hızlı tempolu, agresif bir savaşı korumasına rağmen, kampanya tasarımı belirgin bir şekilde “2000'lerin sonları” atıcısını taşıyor-bu dönemin gişe rekorları kıran FPS başlıklarını anımsatan dramatik kesim eksileri ve oyun çeşidi ile tamamlanıyor.

İki buçuk saatten fazla, dört seviyede *Doom: Karanlık Çağ *ile oynadım. Birinci seviye, kampanyanın açılış görevi, *Doom (2016) *ve *ebedi *'nin sıkı pacing ve tertemiz tasarımına sadık kaldı. Ancak aşağıdaki görevler önemli ölçüde ayrıldı: Büyük bir mekanik pilotluk yaptım, sibernetik bir ejderhadaki gökyüzünden yükseldim ve sır ve miniboslarla dolu geniş savaş alanlarını keşfettim. Bu, *DOOM'un *her zamanki ek mekanik yoğunluğa odaklanmasından *Halo *, *Call of Duty *ve hatta klasik *James Bond *atıcılarına *NightFire *gibi daha sinematik, set rolü güdümlü bir oyuna doğru kayda değer bir değişime işaret eder.

Bu evrim büyüleyici, özellikle * Doom'un * tarihi göz önüne alındığında. İptal edilen *Doom 4 *başlangıçta modern askeri estetik, senaryo olayları ve ağır anlatı vurgusu ile tamamlanan *Call of Duty *'a benzemek için tasarlanmıştır. Yıllarca süren gelişmeden sonra, ID Software dizinin kimliğine uymadığı ve konsepti 2016'nın odaklanmış, savaşı yeniden başlatmasına yeniden işlediği sonucuna vardı. Yine de, burada 2025'te, bir zamanlar verilen bu fikirlerin çoğunun geri dönüşüne tanık oluyoruz-ancak şimdi * Doom * banner altında rafine edildi ve yeniden tasarlandı.

Kampanya, Argent D'Nur, Maykrs ve gece nöbetçileri olan Slayer'ın eski şövalye müttefikleri olan uzun, sinematik bir prolog ile başlıyor. Uzun zamandır hayranlar irfanları takdir edebilirken, hikaye anlatımı yaklaşımı * Halo'nun * büyük sinematik tarzı ile uyumlu ve çok uyumlu hissediyor. NPC müttefikleri, UNSC Deniz Piyadeleri gibi ortamlara dağılmıştır ve tek başına çalışmak yerine bir orduya liderlik ettiğiniz izlenimini verir - *Doom *için alışılmadık ama ilgi çekici bir değişim.

Bazıları * Doom * 'ın bu karakter hikaye anlatımına ihtiyaç duyup duymadığını sorgulayabilirken, cutscenes amaçlarına hizmet ediyor: oyunun son hızı bozmadan görevler kurmak. Sakin bir şekilde kullanılırlar ve eylem akışını kesintiye uğratmazlar-anlatı derinliği ve adrenalin yakıtlı oyun arasında akıllı bir denge.

Ancak, oyun açılış seviyesinden sonra önemli ölçüde değişir. Cehennem Şövalyeleri ve Slayer'ın yeni kalkanını kullanarak başarılı bir parry ile acımasız bir hesaplaşmanın ardından, şeytani Kaiju ile savaşmak için yükselen bir Atlan Mech'in kokpitine geçtim. Sonra yüksek hızlı ejderha uçuş dizisi geldi, burada gökyüzünden düşman mavnalarını aşağı çekip silah yerleştirmeleri hedefledim. Bu sıkı senaryo dizileri, geleneksel * kıyamet * oyununa kesin bir kontrast sunar-zaman zaman neredeyse rayları ortaya çıkarır ve çekirdek savaş döngüsüyle aynı mekanik zenginliğe sahip değildir.

En iyi FPS kampanyalarının çoğu böyle çeşitlilikte gelişir-*yarı ömrü 2*,*Titanfall 2*ve*Halo*, araç segmentlerinin ayak içi eylemle karıştırılmasının bir atıcının ilerleme hızı ve daldırmasını artırabileceğini uzun zamandır kanıtlamıştır. Bununla birlikte, * Doom'un * standart oyun ve bu senaryo dizileri arasındaki mekanik karmaşıklık farkı sarsıcıdır. Araç bölümlerinin düzenli görevlere ton ve kontrol olarak daha yakın hissettiği *Call of Duty *'dan farklı olarak, *Karanlık Çağlar *belirgin bir kopukluk yaratır. Temel bir kapak eylemi için bir virtüöz solo performansını değiştirmek gibi - sürekli eğlenceli, ancak açıkça daha az ilgi çekici.

Oynadığım son seviyelerden birinde - “kuşatma” adlı - odak noktası ID'nin imza silah oyununa geri dönüyor, ancak şimdi genişleyen bir açık savaş alanında. Bu seviye * DOOM'un * tipik olarak sınırlı seviye tasarımını açar ve birden fazla yol ve dinamik savaş bölgesi sunar. Beş Gore portalını yok etmek *Call of Duty *-Style Multi-objectif özgürlüğü verir, ancak yine *Halo *ile karşılaştırma kaçınılmazdır. Haritanın ölçeği ve değişen arazi, silah aralıklarının yeniden düşünülmesini, hareket taktiklerini ve yükünüzün ve kalkan mekaniğinizin etkin kullanımını gerektirir.

Bununla birlikte, daha büyük alanlar değiş tokuşlarla birlikte gelir. Kendimi, aksi takdirde acımasız tempoyu yavaşlatan boş koridorlar aracılığıyla geri izlerken buldum. Ejderhayı kalıcı bir geçiş seçeneği olarak tanıtmak - *Banshee *'e akin - bu tür geniş ortamlarda ivme kazanmaya yardımcı olabilir. Böyle bir özelliğin oynadığımın ötesinde olup olmadığı görülmeye devam ediyor, ancak potansiyel entegrasyonu genel deneyimi önemli ölçüde artırabilir.

Nihayetinde, *Dark Ages *'de gösterilenlerin çoğu *Doom 4 *' in hurdaya çıkarılmış kavramlarını yansıtıyor: senaryo dizileri, sinematik hikaye anlatımı ve daha geniş bir karakter dökümü. Yine de, bu fikirler daha olgun hissediyor - modern * kıyamet * formülüne bağlamsallaştırılmış ve daha iyi entegre. Bazı hayranlar hala geri çekilmiş, hikaye ışığı yaklaşımını tercih edebilse de, kimlik yazılımının yeniden ziyaret etmesini ve eski fikirleri tamamen atmak yerine rafine etmek konusunda inkar edilemez bir şey var.

* Karanlık Çağların * kalbi, modern oyundaki en rafine ve canlandırıcı deneyimlerden biri olan kabarık, beceri temelli savaşı olmaya devam ediyor. Diğer her şey bu çekirdeğin etrafında yörüngede görünüyor, mola, gösteri veya keşif anları sunuyor. Bu eklemelerin deneyimi geliştirip seyreltmediği, nihai üründe ne kadar iyi dengelendiklerine bağlı olacaktır. Şimdilik, oyun 15 Mayıs'ta piyasaya sürüldüğünde bu demo parçalarının tam bir kampanyaya nasıl birleştiğini görmek için istekli kaldım. * Doom: Karanlık Çağlar * cesur bir evrim mi yoksa dağınık bir gerileme mi? Sadece zaman anlatacak.